Bir ramazan ayının daha sonuna yaklaşılmıştı. Nevzat Bey, Eminönü’ndeki dükkânını kapattı.Durağa doğru ilerledi.Bu gece Kadir Gecesi’ydi.Cadde ve sokaklarda ayrı bir renk ve coşku vardı.Seyyar satıcıların“Kandil simidi bunlar,kandil simidi!..”diye bağrışları geceye ayrı bir heyecan katıyordu.
   

   Nevzat Bey, kandil gecelerinin sevgi ve paylaşma için önemli bir fırsat olduğunu biliyordu.Her kandil gecesi,kandil simidi alır ve bunların bir bölümünü komşularına dağıtırdı.Bugünün önemi bir başkaydı.Yüce kitabımız Kur’anı Kerim,bu gece indirilmeye başlanmıştı.Kadir gecesi Kur’an’da adı geçen bir geceydi.Bu gece bin aydan daha hayırlıydı.                                                                                                                                                   

   Nevzat Bey, bu duygularla eve geldi.Belli ki evde de bir hazırlık vardı. Komşulara dağıtılmak için helvalar yapılmış,börekler açılmıştı.Evdeki çocuklar da her günkünden farklı bir durumun olduğunun farkındaydılar.Nevzat Bey’in küçük kızı Aysima bu yıl birinci sınıfa başlamıştı.Babasına sordu:
— Babacığım,kandil ne demek?
Nevzat Bey, Aysima’yı kucağına aldı.Onun meraklı gözlerine bakarak,
— Kandil,lamba demek kızım,lamba ne işe yarar biliyor musun?
Aysima:
— Evet, etrafını aydınlatır.
Nevzat Bey:                                                                                                                        — Aferin sana.Bizim kültürümüzde beş önemli gece vardır.Bu gecelere,kandil geceleri denir.Kandil gecelerinde Allah’ın rahmeti ve bereketi daha boldur.Bu nedenle günahlarımızın bağışlanması için namaz kılınıp Allah’a yalvarılır.